Het product werd
toegevoegd aan uw winkelmandje.
Domaine Joliet is een historisch domein gelegen in Fixin. De familie bezit 5 ommuurde hectare aan Fixin 1er Cru, waarvan 4,5 rood (Pinot Noir) en 0,5 hectare wit (Chardonnay). Oorspronkelijk bevond de Clos de la Perrière zich op een steengroeve, waaraan de Clos zijn naam te danken heeft.
De Clos de la Perrière in Fixin werd gesticht door de cisterciënzer monniken in 1142. Zoals de naam al doet vermoeden is het een ommuurde wijngaard waarvan de monniken toen al wisten dat er uitzonderlijke wijn van werd gemaakt. Binnen die muren bestaat de wijngaard uit 4 verschillende percelen. En hoewel elk van deze 4 percelen op zichzelf een interessante wijn oplevert, zorgen de 4 samen pas écht voor magie.
Dat de monniken dit al wisten in de Middeleeuwen is op zich niet zo bijzonder. Toen ze na verloop van tijd wisten waar de beste wijngaarden zich bevonden, hebben ze er muren omheen geplaatst. Die werden gebouwd met stenen van de steengroeve die er zich bevond.
Er zijn veel wijngaarden met de naam “Clos de ...” in Bourgogne. De bekendste is natuurlijk de Clos de Vougeot. Maar de Clos de la Perrière is anders, uniek zelfs, omdat hij nooit werd opgedeeld. Als het idee om een muur rond een wijngaard te bouwen was om verschillende percelen te omsluiten die samen één grote wijn vormen, dan kan het opdelen en verkopen van percelen binnen de Clos alleen maar afbreuk doen aan de oorspronkelijke visie.
In 1855 classificeerde Dr. Lavalle de Clos de la Perriere als 'tête de cuvée', net als de meeste hedendaagse Grand Cru- wijngaarden. Ooit plaatsten ze de wijngaard op hetzelfde niveau als Echezeaux, Chambertin, Corton of Bonnes Mares! Twee jaar eerder kocht de familie Joliet de Clos, die sindsdien in de familie is gebleven. Zes generaties lang, met Bénigne Joliet vandaag aan het roer, samen met dochter Camille.
Sinds Bénigne de leiding van het domein overnam van vader Philippe, zijn heel wat zaken verbeterd. Zo wordt de wijngaard nu biologisch bewerkt en zijn de rendementen veel beperkter. De familie onderscheidt zich door hun ongelofelijke focus op de enkele wijnen die ze jaarlijks op de markt brengen.
In Bourgogne wordt land belast volgens zijn waarde - en Grand Cru wijngaarden zijn aanzienlijk meer waard dan Premiers Crus. Dit is vooral belangrijk bij erfenissen, wanneer de belastingen zo hoog kunnen zijn dat de volgende generatie gedwongen kan worden om een deel of de hele wijngaard te verkopen om de rekening te betalen, wat leidt tot verdere versnippering van de percelen.
Eerder deze eeuw kocht Joliet familieleden uit die mede-eigenaar waren van het domein, om het intact te kunnen houden en de dingen op zijn manier verder te doen. Als de wijngaard een Grand Cru was geweest, zei hij, had hij zich dat nooit kunnen veroorloven.
Charles Curtis, auteur van het boek "The Original Grand Crus of Burgundy” schreef over hoe de wijnautoriteiten van de 18de en 19de eeuw de wijngaarden beoordeelden voor het appellatie-systeem. Hij schreef dat volgens bronnen het aan het eind van de 19e eeuw wat achteruit was gegaan en dat veel oude wijnstokken ontbraken en niet waren herplant. Wellicht even verloren in de mist van de tijd?
