Het product werd
toegevoegd aan uw winkelmandje.
Spring Frost, Gel of Lentevorst, was vroeger een zeldzame gebeurtenis. Jammer genoeg treft het tegenwoordig de Europese wijngaarden steeds meer en kan het zorgen voor grote schade. Tien jaar geleden kwam dit sporadisch voor, maar nu zien we dit fenomeen elk jaar in april (en vaak nog tot later in mei) en op grotere schaal. Niet enkel de noordelijke wijngaarden worden getroffen. In 2021 trof de lentevorst de ganse Rhôneregio. Net zoals bosbranden in Californië of Australië, zijn die sporadische gebeurtenissen tegenwoordig jaarlijkse verschijnselen.
We spreken van vorst wanneer de luchttemperatuur aan de grond onder nul graden Celsius zakt. Hoewel dit gedurende de ganse winter kan gebeuren, is het risico op schade zeer klein wanneer de wijnstok in rustfase is.
De lente is daarentegen een andere zaak. Er verschijnen op dit moment kleine knoppen, gevolgd door fijne blaadjes en scheuten. Als de temperatuur daarna onder het vriespunt zakt en blijft aanhouden, gaat het water bevriezen in de haarvaatjes, waardoor de delicate, nieuwe groei enorme schade oploopt. Dit kan ernstige gevolgen hebben.
Zo werd het dorp Puligny-Montrachet bijvoorbeeld hard getroffen in 2021, waardoor sommige producenten er 85% van hun oogst verloren.
In de loop der jaren hebben wijnboeren geëxperimenteerd met een aantal technieken om hun wijnstokken te beschermen. Als men echter niet ingrijpt, loopt men het risico een volledige jaaroogst te verliezen, iets wat de meeste producenten zich niet kunnen veroorloven. Geen enkele van deze technieken is feilloos, en vele zijn zeer energie-intensief en duur.
Dit zijn geen gewone huishoudkaarsen, maar eerder verfblikken. Wijnbouwers plaatsen ze in de rijen tussen de wijnstokken. De kleinere of grotere tussenruimten hangen af van hoe streng de verwachte vorst wordt ingeschat. De "kaarsen" zijn gevuld met een brandbare stof die de plaatselijke temperatuur iets verhoogt, meestal met een paar graden.
Windturbines worden gebruikt om de lucht in de wijngaard te laten circuleren, om zo te voorkomen dat de vorst zich op de grond settelt.
Dergelijke turbines zijn echter niet goedkoop om te installeren en ook op estethisch vlak zijn sommigen minder fan. De domeinen die het zich kunnen veroorloven, zien het als een kleine prijs om hun volledige oogst niet te verliezen. Hoe de windturbines worden aangedreven is een ander aspect waarmee rekening moet worden gehouden. Vooral in landelijke gebieden bestaat het risico dat de elektriciteit uit het elektriciteitsnet onvoldoende is om alle turbines in een wijngaardgebied van stroom te voorzien.
Een extremere versie hiervan is het gebruik van een helikopter die over de wijnstokken vliegt en zo de lucht eronder laat circuleren. Dit is geen optie die voor velen beschikbaar is, want er hangt een aanzienlijk prijskaartje aan. Alleen de rijkste wijnboeren beschikken over dit wapen. Zelfs als wijnboeren hun middelen kunnen bundelen, zijn ze afhankelijk van de beschikbaarheid van een helikopter voor de specifieke nachten met extreme vorst, en van de nabijheid van een landingsbaan, zodat dit een haalbare optie is.
Met behulp van een sproeisysteem, worden de wijnstokken besproeid met water, dat over de kwetsbare knoppen heen bevriest. Dit biedt bescherming door isolatie: de knoppen worden op een constante temperatuur van net onder het vriespunt gehouden, in plaats van dat ze lijden onder -6°C, een temperatuur waarbij de schade catastrofaal kan zijn.
Voor deze methode heeft men een sproei-installatie nodig. In veel Europese wijngaarden is irrigatie voor volwassen wijnstokken niet toegestaan, waardoor ze vaak worden gezien als een onnodige investering.
Om effect te hebben, moeten de knoppen volledig bedekt zijn met ijs tijdens de koudegolf, die soms drie, vier of meer nachten duurt. Omdat het ijs overdag smelt, moet er 's avonds voortdurend worden gesproeid, wat een enorme hoeveelheid water vereist.
Voor wijnhuizen die zo duurzaam mogelijk willen zijn en alleen natuurlijke waterbronnen op hun eigen terrein willen gebruiken, kan dit een probleem vormen. Vaak hebben ze slechts voldoende water om één of twee nachten sproeien, waardoor de wijnstokken onbeschermd blijven als de koudegolf langer zou aanhouden.
